NIE MIAŁ DOBREGO… …kto nie miał siwego! To stare powiedzenie pasuje jak ulał do zwycięzcy Dubai World Cup 2017 czteroletniego ARROGATE (Unbridled’s Song – Bubbler po Distorted Humor). Wszyscy już wiedzą, że urodzony 11 kwietnia w Stanach Zjednoczonych (hodowli Clearsky Farms) pupil trenera Boba Bafferta (nota bene też siwego!) kosztował Juddmonte Farms Khalida Abdullaha 560.000 USD (wrześniowa aukcja roczniaków w Keeneland) i że w 8 startach przegrał tylko raz (trzeci z debiutu). Wiadomo powszechnie, że wygrał Travers St. G1 i zanotował bezprecedensową triplę: Breeders’ Cup Classic G1 – Pegasus World Cup G1 i Dubai World Cup G1, co uczyniło go „najbogatszym” koniem w historii USA – 17.084.600 USD. Nie jest tajemnicą, że Arrogate jest rekordzistą toru Saratoga na 2000m (1’59.36”), ani że sięgnął po tytuł „Eclipse Champion 2016” w kategorii trzyletnich ogierów. Patrząc w rodowód zinbredowanego 4x4 na og.Mr Prospector i 5x5 na og.In Reality największego bohatera wyścigowych rubryk i wortali, można jednak prześledzić, skąd się wzięła jego siwa maść. Kto zna zasady dziedziczenia barwy sierści u koni, ten wie, że aby koń był siwy przynajmniej jeden z jego rodziców musi być tej maści. Wprawdzie piąta matka Arrogate – IMANATIVE jest siwa, ale to ojcu UNBRIDLED’S SONG zawdzięcza on swoją „biel” (na razie jeszcze dość ciemną!). Maszerując przez pokolenia dochodzimy do ogiera GREY SOVEREIGN, który jest zinbredowany (4x5) na legendarnego ogiera THE TETRARCH (Roi Herode – Vahren po Bona Vista). A bez niego nie byłoby przecież takich koni, jak MUMTAZ MAHAL, NASRULLAH, ROYAL CHARGER, BOLD RULER, SECRETARIAT, SHERGAR, PETITE ETOILE, CAMELOT, GOLDEN HORN, DANEHILL, NORTHERN DANCER, SADLER’S WELLS i GALILEO. “Najjaśniejszy klejnot w historii rasy w Irlandii. Koń o oślepiającej szybkości, chociaż wyhodowany by zwyciężać na długich dystansach. Wybryk natury, o którym jego trener powiedział, że już nigdy nie będzie drugiego takiego!” Okazuje się, że miał rację, a może… nie?

Z TARCZĄ… wrócą do swoich stajni konie polskiej hodowli startujące ostatnio na bieżniach Niemiec i Francji. 24 marca w Strasbourgu 5-letni HUBAL (Safety Wire – Hebra po Who Knows) hodowli Marcina Kaszubowskiego zajął 3 miejsce w stiplowym Prix du Mont Sainte-Odile, wygrywając 3.080 EUR. Podopieczny trenera Grzegorza Wróblewskiego z dżokejem Janem Faltejskiem w siodle stracił do zwycięskiego CALISCO DE KERSER (po Al Namix) 6,5 długości. Ten w 6-konnej stawce na dystansie 3400m uzyskał czas 4’23.27” na miękkim (4,6) torze, a gonitwę ukończyło 5 koni. Dwa dni później EJO PRITCHARD (Belenus – Enchanted Ocean po Royal Academy) hodowli Gordona Richardsa w grupie 15 klaczy w wieku 4-5 lat minęła celownik druga. W rozegranym na torze Meslay-Du-Maine stiplu Prix Hercules (dystans 3500m) lepsza o 2 długości była tylko DIVA DU GRAND VAL (po Great Pretender), która wygrała w czasie 4’16.67” (tor elastyczny 4,2). Trenowana przez Guillaume’a Macaire’a czterolatka zdobyła 4.320 EUR, a dosiadał klaczy Raymond-Lee O’Brien. Tego samego dnia w Niemczech (Dusseldorf) w handikapie II kategorii (D) na 1400m udanym finiszem popisała się 6-letnia UCZITELKA TANCA (Cloword – Ukajali po Royal Court) hodowli Joanny Zalewskiej. W 9-konnej stawce o nos zwyciężyła NEVE (po Tertullian) pod wagą 54,5kg. Podopieczna trenera Michała Borkowskiego, która (w siodle dż. Bayarsaikhan Ganbat) niosła 59kg, wygrała 2200 EUR. Wnuczka kapitalnej Upsali (Who Knows – Uferschwalbe po Zigeunersohn) byłą ostatnią grą w totalizatorze, a po gonitwie sędziowie zdecydowali, że pobrana zostanie od niej próba dopingowa. Na miękkiej bieżni czas Neve (aktualny GAG 66,5kg) to 1’27.01”. Ostatnie miejsce w Cadillac Ulmen Cup zajęła 5-letnia Novice of Budysin (Soldier Hollow – Nobile Lady po Silvano), czyli półsiostra dobrze znanych w Polsce klaczy: Natalie of Budysin (po Martillo) – zdobyła Derby i Oaks oraz Narima of Budysin (po Lateral) – w wieku 2-4 lat wygrała na Służewcu 2 gonitwy. Matka tej trójki dała dotychczas 6 źrebiąt (same klaczki!), z których biegały i zwyciężały 3, bo Novice of Budysin wygrywała czterokrotnie w wieku 3-5 lat. Z tej rodziny w Warszawie przed rokiem biegał również Nolan of Budysin (Distant Music – Nelly of Budysin po Mamool i Nobile Lady) jednak bez większego powodzenia. Mniej udany występ zaliczył 26 marca SANTO CERRO (Sorbie Tower – Santa Caterina po In Camera), który tym samym zapoznał się z trudnym, centralnym paryskim torem dla „skoczków” – Auteuil. W płotowym Prix Virelan był ostatnim z 6 koni, które ukończyły gonitwę dla 4-latków (a w dystans 3600m ruszyło 7). A już 29 marca we francuskim Compiegne ma szansę rywalizować iwieński 3-letni TUNIS (Estejo – Tracja po Llandaff). Trzymamy kciuki!

Na stronie Polskiego Klubu Wyścigów Konnych w zakładce "Statystyki" dostępny jest handikap przed sezonem 2017, a w zakładce "Informacje wyścigowe" podział koni na grupy. Zapraszamy do lektury.

Jak donosi Martin Stevens z Racing Post Bloodstock, z powodu przypadłości związanych z wiekiem 12 marca w Coolmore zgładzony został 24-letni DANEHILL DANCER. Ten znakomity reproduktor, syn doskonałego ogiera Danehill, zaczynał karierę stadną z niskiego pułapu (4.000 irlandzkich funtów), by szybko stać się jednym z ogierów czołowych, które wywarły olbrzymi wpływ na rasę. Wyhodowany (przez Larry’ego i Kipa McCreery’ch) w Irlandii legitymował się znakomitym pochodzeniem – ojciec to prawdziwy „sire of sires”, a matka jest wnuczką kapitalnej sprinterki i milerki klaczy Lianga, którą znajdziemy także w rodowodach takich ogierów jak MR GREELY i STREET SENSE. Na aukcji roczniaków (organizowanej przez Goffs) Demi O’Byrne wylicytował go dla Michaela Tabora za jedyne 38.000 irlandzkich gwinei i Danehill Dancer trafił do treningu Neville’a Callaghana. Dwulatkiem wygrał Phoenix St. oraz National Stakes, a w Dewhurst St. pokonał go tylko Alhaarth. W kolejnym roku wygrał Greenham St., ale pozostał bez miejsca w milerskich klasykach w Anglii i we Francji. Formę odzyskał po powrocie do sprintów, zajmując dobre trzecie miejsce do Anabaa w Prix Maurice de Gheest. Już w pierwszym roczniku na półkuli północnej dał WHERE OR WHEN, który pokonał Hawk Wing w Queen Elizabeth II St., a w Australii ogiery: PRIVATE STEER – wielokrotny triumfator Grupy 1 oraz CHOISIR – ten zawojował w 2003 królewskie Ascot, zdobywając King’s Stand St. i Golden Jubilee. Cena stanówki ogierem Danehill Dancer spadła wprawdzie do 3.500 irlandzkich funtów zanim jeszcze jego pierwszy przychówek wyszedł do startu, ale w latach 2007-2008 osiągnęła pułap 115.000 euro. W 2009 roku jego syn MASTERCRAFTSMAN zwyciężył w Irish 2000 Guineas i St. James’s Palace, a córka AGAIN pokonała rówieśniczki w Irish 1000 Guineas, co zaowocowało tytułem czempiona reproduktorów w Anglii i Irlandii oraz wzrostem ceny stanówki w 2010 roku do kwoty… „private”. W karierze stadnej zakończonej w 2012 roku Danehill Dancer dał 21 zwycięzców Grupy 1, w tym klasyczne zwyciężczynie DANCING RAIN, LEGATISSIMO i SPECIOSA, jak i ubiegłoroczną triumfatorkę Coronation St. i Prix Rothschild St. – QEMAH. Inna z jego córek, która wygrywała na najwyższym poziomie - LILLIE LANGTRY urodziła kapitalną MINDING – pierwsza w 1000 Guineas i Oaks oraz Queen Elizabeth II St. w 2006 roku. Nic więc dziwnego, że Danhill Dancer okazał się bardzo dobrym ojcem matek. Tylko w minionym sezonie jego córki dały tak dzielne konie, jak ALICE SPRINGS i THE GURKHA – podobnie jak Minding pochodzące po og.Galileo. Ród przedłużyły z powodzeniem tak dobre reproduktory jak AIR CHIEF MARSHAL, CHOISIR, FAST COMPANY, MASTERCRAFTSMAN i MONSIEUR BOND, z których każdy dał już zwycięzcę Grupy 1. Pośród wnucząt Danehill Dancera są zdobywcy gonitw klasycznych: KINGSTON HILL i THE GREY GATSBY (oba po Mastercraftsman) oraz JET SETTING (po Fast Company), jak i wielokrotnie pierwsze w Grupie 1 - Olympic Glory i Starspangledbanner (po Choisir). Przychówek ogiera Danehill Dancer był chętnie kupowany na aukcjach. Najdroższym roczniakiem okazała się FAMOUS – siostra og.Mastercraftsman, która potrafiła uplasować się w gonitwie najwyższej kategorii, po tym jak Coolmore kupiło ją za milion euro na licytacji zorganizowanej przez Goffs. Źrebna ogierem Frankel oaksistka Dancing Rain podczas Tattersalls December Mare Sale w 2013 roku kosztowała Sheikha Mohammeda 4 miliony gwinei.

Zarząd Polskiego Związku Hodowców Koni Pełnej Krwi Angielskiej przypomina o obowiązku płacenia składek członkowskich. Bardzo prosimy o wpłaty na konto stowarzyszenia (PKO BP nr 36 1020 1156 0000 7502 0059 6064). Przypominamy, że począwszy od 2016 roku, zgodnie z uchwałą Zarządu, wysokość składki wynosi 200 złotych dla członków zwyczajnych, 1000 złotych dla członków wspierających oraz 50 złotych dla członków zwyczajnych, którzy są na emeryturze. Na wpłatę zaległych składek za rok 2016 oczekujemy najpóźniej do końca kwietnia bieżącego roku. Brak wpłaty w tym terminie będzie równoznaczny z rezygnacją z członkostwa w Związku. Jednocześnie przypominamy, że opłacone składki uprawniają do korzystania ze zniżek przy tegorocznej stanówce ogierami Golden Tirol i Star Poker w SK Krasne (20%) oraz przy zakupie biletu (15%) na sierpniowe Mistrzostwa Europy we Wszechstronnym Konkursie Konia Wierzchowego w Strzegomiu (oferta ważna do 30 marca). Szczegółowe informacje dotyczące korzystania ze zniżek znajdziecie państwo w zakładce aktualności (wiadomości z 13 i 3 marca bieżącego roku).

Pierwszy tegoroczny numer (56) kwartalnika „European Trainer” (www.trainermagazine.com) zawiera szereg interesujących artykułów. Jeden z nich omawia zagadnienie wpływu wieku ojca na wyniki wyścigowe potomstwa. Autorka – Alison Brassil z Uniwersytetu Limerick przypomina, że dotychczasowe doniesienia naukowe wskazują na zaawansowany wiek klaczy-matki, który może wpływać negatywnie na rezultaty przychówku. Dokładniej rzecz ujmując, ów spadek dzielności obserwowano u potomstwa klaczy starszych niż 9-letnie, a częściowo także począwszy od piątego źrebięcia danej matki. Autorka postanowiła zbadać to zagadnienie, ale od strony reproduktorów. Zadała pytanie - jak z wiekiem ogiera zmienia się procent jego dobrego potomstwa? Analizie poddała 26650 koni po 20 reproduktorach biegające w sezonach 1985-2010, czyli w ciągu 25 lat. Aby można było uwzględnić wyniki całości przychówku danego reproduktora w owej 20 znalazły się wyłącznie te ogiery, które zakończyły już karierę stadną. A ta musiała trwać około 15 lat, by można było ocenić torowe wyniki potomstwa w wieku 2-5 lat i ocenić przychówek po ojcach zaawansowanych wiekowo. Aby próba była reprezentatywna do analizy wybrano reproduktory (włączone do stada w latach 1985-97), które cieszyły się zainteresowaniem hodowców i dawały liczny przychówek. Jedenaście z nich to ogiery stacjonujące w USA, a dziewięć w Europie (Anglia i Irlandia). Ponieważ sukces hodowlany mierzony jest zwykle liczbą (albo procentem) zwycięstw (albo zwycięzców) Black-type, w tym gonitw Listed i wyścigów Grupowych (1-3), dlatego ważnym było analizowanie reproduktorów z czołówki, co dało możliwość wykorzystania powyższych mierników dzielności wyścigowej, a dodatkowo pozwoliło wyeliminować (lub zdecydowanie zmniejszyć) wpływ słabych matek na wyniki potomstwa. Ponadto wysokie ceny stanówki są zwykle związane z lepszą jakością matek stanowionych takimi ogierami. Aby analiza uwzględniała jakość reproduktorów, podzielono je na trzy grupy, w zależności od ceny stanówki (ustalanej corocznie na podstawie danych z bazy Racing Post i przeliczanej na euro). W pierwszej znalazło się 7 ogierów kryjących poniżej 30000 €, w drugiej 6 ogierów poniżej 85000 €, a w trzeciej 7 ogierów poniżej 125000 €. Wyniki wyścigowe potomstwa zebrano na podstawie amerykańskiej bazy danych Equineline, uwzględniającej wszystkie konie pochodzące po danym ogierze (bez względu na kraj, w którym biegały) i automatycznie przeliczającej sumy wygranych na dolary. Potomstwo ogierów w ocenie uzyskiwanych wyników na torze zostało podzielone na 4 grupy: ojcowie w wieku (rok stanowienia) 4-9 lat, 10-15, 16-21 oraz 22-27 lat. Ogólnie, średni rocznik źrebiąt po ogierach w wieku 4-9 lat liczył 62 konie i był najmniejszy. Liczba potomstwa w roku rosła dla ogierów w wieku 10-15 do 83 (średnio) i utrzymywała zbliżony poziom dla ogierów w wieku 16-21 oraz 22-27. Tylko reproduktory stanowiące w przedziale cenowym 85.000-125.000 € miały mniej liczne stawki (średnio 33 źrebięta) w wieku 22-27 lat niż w wieku 4-9 lat. Procent koni, które wyszły do startu był duży niezależnie od ceny stanówki i bez względu na wiek reproduktora utrzymywał się na stałym, wysokim poziomie (80%). Wiek ogiera nie miał też wpływu na rozkład płci potomstwa (klaczki – ogierki). Ceny stanówki w przedziale 30.000-85.000 € rosły po wieku 4-9 lat i utrzymywały się na znacząco podobnym poziomie począwszy od 10 lat aż do wieku 27 lat. Dla środkowej grupy cen (85.000-125.000 €) koszt stanówki rósł w wieku 4-9 lat, osiągając szczyt w przedziale 16-21 lat, by następnie spadać w wieku powyżej 22 lat – jakkolwiek nigdy nie spadł poniżej ceny pierwszej stanówki w wieku 4-9 lat. W najkosztowniejszym przedziale (125.000 € plus) średnia cena stanówki wzrastała począwszy od 4-9 aż do 10-15 lat. Po 16 roku życia utrzymywała się na wysokim poziomie aż do wieku 27 lat. Procent potomstwa plasującego się (miejsca 2-3) w Listed dla ogierów w wieku 4-9 lat wyniósł 10,8% i spadał do 7,8% dla wieku powyżej 16 roku życia oraz 4,5% dla wieku powyżej 22 roku życia. Procent potomstwa plasującego się w Listed dla ogierów w wieku 4-9 lat był 2,5 razy wyższy niż dla wszystkich badanych ogierów. Reproduktory w tym wieku były najbardziej skuteczne w porównaniu z innymi grupami wiekowymi. Procent zwycięzców wyniósł 7,5% i z wiekiem spadał: 5,6% (powyżej 10 lat), 4,8% (powyżej 16 lat), 1,8% (powyżej 22 lat). Aż czterokrotnie częściej ogiery w wieku 4-9 lat dawały zwycięzcę Listed niż ogiery w wieku 22 plus. Młodsze reproduktory (4-9 lat) okazały się najskuteczniejsze pod względem potomstwa plasującego się w gonitwach Grupowych (1-3) – 9,9%. Wskaźnik ten spadał o blisko połowę (5,8%) po 16 roku życia (16 plus) i o kolejną połowę (do 2,4%) w przypadku ogierów 22 plus. Wraz z wiekiem spadał też procent zwycięzców grupowych w przypadku wszystkich badanych ogierów. W wieku 4-9 lat wyniósł 6,4%, 10 plus – 4,9%, 16 plus – 3,6%. Aż pięciokrotnie lepsze były ogiery w wieku 4-9 lat (6,4%) od reproduktorów w wieku 22 plus – 1,4%. Analiza przychówku reproduktorów w każdej z trzech kategorii ceny stanówki pokazała, że we wszystkich przypadkach ogiery miały wyraźnie mniejszy procent zwycięzców gonitw grupowych w wieku powyżej 16 lat i ponownie mniejszy w wieku powyżej 22 lat. Nawet najdroższa kategoria miała pięciokrotnie słabszy ten wskaźnik w wieku 22 plus – 1,9% niż w wieku 4-9 lat – 8,3%. Spadek w tej kategorii następował, mimo że cena stanówki, liczba potomstwa i procent koni, które biegały, utrzymywały się na stałym, niezmiennym poziomie. A ponieważ wysoka opłata za stanówkę jest związana z wyższą jakością krytych klaczy, to można założyć, że mimo zaawansowania w wiek reproduktory te wciąż kryły wartościowe matki. Okazało się również, że w najniższym przedziale stanówkowym (30-85 tysięcy euro) ogiery w wieku 4-9 lat dały 6,5 razy więcej triumfatorów wyścigów Grupy 3 – 3,9% niż w wieku 22 plus – tylko 0,6%. Z kolei w przedziale 85-125 tysięcy euro reproduktory w wieku 4-9 lat były czterokrotnie lepsze (3,7%) w produkcji zdobywców Grupy 3 niż w wieku 22 plus – jedynie 0,9%. Nawet najdroższe reproduktory odnotowały znaczący spadek liczby zwycięzców Grupy 3 po 10 roku życia (4%) i były 5,5 razy skuteczniejsze w wieku 4-9 lat (5,5%) niż w wieku 22 plus – 1%. W przypadku zwycięzców Grupy 2 dwie „tańsze” grupy reproduktorów notowały stały i niski procent przez całą karierę hodowlaną. „Najdroższe” natomiast najwięcej zwycięzców Grupy 2 dały w wieku 4-9 lat (3,7%) oraz 10-15 lat (3,1%). Po ukończeniu 16 roku życia okazały się dwukrotnie mniej skuteczne (1,8%), a po ukończeniu 22 roku życia aż pięciokrotnie (0,8%), mimo że cena stanówki nie spadała. Analiza zwycięzców gonitw Grupy 1 pokazała, że „najtańsze” reproduktory wraz z wiekiem nie notowały tu znaczących różnic przez całą karierę hodowlaną. W środkowym przedziale cenowym ogiery 4-9 letnie były trzykrotnie lepsze w wieku 4-9 lat (2%) niż po 16 roku życia (0,7%) i dwudziestokrotnie lepsze niż po 22 roku (0,1%). Nawet w najdroższej kategorii reproduktory okazały się znacząco słabsze po 16 roku życia (1,9%) i dwudziestopięciokrotnie grosze po 22 roku życia (0,1%) niż w wieku 4-9 lat (3,2%). Spadek ten odnotowano mimo utrzymania poziomu ceny stanówki, liczebności rocznika i procentu koni biegających u ogierów w wieku 16 plus oraz 22 plus. Konie wybitne oraz wielokrotni zdobywcy Grupy 1 zwykle są przychówkiem najdroższych reproduktorów. Kiedy sprawdzono procent wielokrotnych zwycięzców wyścigów najwyższej kategorii, okazało się że dla ogierów w wieku 4-9 lat wyniósł on 1,3% i spadł do zera dla ogierów w wieku 22 plus. Średnia suma wygranych potomstwa była najwyższa dla ogierów w wieku 4-9 lat (87.251 USD) i 10-15 lat (74.567 USD). Po 16 roku życia reproduktora spadła do 58.549 USD, a po 22 roku do 32.166 USD – była zatem 3 razy mniejsza niż w przypadku ogierów w wieku 4-15 lat. We wszystkich przedziałach cenowych suma wygranych potomstwa była trzykrotnie mniejsza dla reproduktorów 22 plus niż dla wieku 4-9 lat. Spadek ten odnotowano mimo utrzymania poziomu ceny stanówki, liczebności rocznika, procentu koni biegających oraz prawdopodobnie także jakości stanowionych klaczy ogierami z najdroższego przedziału cenowego: dla kategorii 4-9 lat wskaźnik ten wyniósł 113.623 USD, dla 16 lat – 75.672 USD, a dla 22 plus – 34.860 USD. Pierwsze tego typu badania potwierdziły wpływ wieku ojca na wyniki wyścigowe potomstwa. Najbardziej wyraźny spadek „jakości” odnotowano dla reproduktorów w wieku 16-21 lat i ponownie w wieku 22 plus. Obie grupy wiekowe okazały się statystycznie istotnie gorsze niż grupa 4-9 latków. Wprawdzie autorka podkreśla, że mechanizm działania zaawansowania wiekowego ojca na rezultaty jego potomstwa nie jest wyjaśniony, ale stanowi interesujące pole do dalszych badań. Otrzymane wnioski sugerują, że hodowcy mogą jednak skorzystać, używając młodych reproduktorów.